κεντρωνορράφος

κεντρωνορράφος, ὁ (Α)

γλωσσ. αυτός που ράβει, που συναρμόζει κέντρωνες*, δηλ. που κάνει συρραφές από στίχους διαφόρων ποιητών.

[ΕΤΥΜΟΛ. < κέντρων + -ρράφος (< ράπτω), πρβλ. ιστιο-ρράφος, μηχανο-ρράφος].